PL EN
PRACA ORYGINALNA
Kopalina bazaltowa ze złóż Rutki i Ligota Tułowicka (woj. opolskie) oraz możliwości wielokierunkowego jej wykorzystania
,
 
 
 
Więcej
Ukryj
1
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa, Tarnów
 
2
AGH Akademia Górniczo-Hutnicza, Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, Kraków
 
3
Kopalnie Odkrywkowe Surowców Drogowych S.A. Niemodlin
 
 
Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią Polskiej Akademii Nauk 2017;100:295-311
 
 
REFERENCJE (23)
1.
Adamczyk i in. 2000 – Adamczyk, Z., Komraus, J. i Mączyński, T. 2000. Chemical and mineralogical alteration in the Rutki-Ligota basalts: Tertiary Volcanic Formation, Lower Silesia. Geological Quarterly 44 (4), s. 405–413.
 
2.
Birkenmajer, K. 1974. Tertiary volcanoes of Gracze, Lower Silesia, and inferred fault pattern. Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego 44(4), s. 557–575.
 
3.
Birkenmajer, K. i Siemiątkowski, I. 1977. Geological, petrographical and mineralogical characteristics of Tertiary basaltic rocks from Góra św. Anny and Ligota Tułowicka. Publ. Inst. Geophys. Pol. Acad. Sc. C-3 (111), s. 19–30.
 
4.
Borkowska, M. i Smulikowski, K. 1973. Minerały skałotwórcze. Warszawa: Wyd. Geologiczne.
 
5.
Brindley, G.W. i Brown, G. 1980. X-ray diffraction procedures for clay minerals identification. In: Brindley G.W., Brown G. (Eds.): Crystal structures of clay minerals and their X-ray identification. Mineralogical Society s. 305–356.
 
6.
Chodyniecka, L. 1967. Bazalt z Góry Świętej Anny. Prace Mineralogiczne 8. Warszawa: Wyd. Geologiczne.
 
7.
Dobiszewska, M. 2016. Zastosowanie pyłu bazaltowego jako substytutu piasku w zaprawie i betonie cementowym. Budownictwo i Architektura 15 (4), s. 75–85.
 
8.
Gacki i in. 2013 – Gacki, F., Feliks, J. i Wyszomirski, P. 2013. Badania możliwości wykorzystania odpadowego pyłu bazaltowego. Inżynieria i Aparatura Chemiczna 52(44) Nr 3, s. 174–175.
 
9.
Jerzmański, J. i Maciejewski, S. 1968. Tertiary basalts in Lower Silesia. Biul. Inst. Geol. 227, s. 247–260.
 
10.
Kabata-Pendias, A. i Pendias, H. 1993. Biogeochemia pierwiastków śladowych. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN.
 
11.
Kamieński, M. 1946. Skały użyteczne Dolnego i Górnego Śląska. Katowice: Instytut Śląski.
 
12.
Kamieński, M. i Skalmowski, W. red. 1947. Kamienie budowlane i drogowe. Warszawa: Wyd. Geologiczne.
 
13.
Kapuściński, I. i Pozzi, M. 1980. Wpływ budowy petrograficznej bazaltów na ich własności technologiczne w procesie włókien mineralnych. Szkło i Ceramika R. 31, s. 76–79.
 
14.
Kazimir, J. 1977. Rozkład kruszywa dolomitowego a trwałość betonów. Cement-Wapno-Gips 31/44, Nr 5, s. 114–119.
 
15.
Meyer, L. i Kahr, G. 1999. Determination of the cation exchange capacity (CEC) of clay minerals using the complexes of copper(II) ion with triethylenetetraamine and tetraethylenepentaamine. Clays and Clay Minerals 47, 3, s. 386–388.
 
16.
Neville, A.M. 2000. Właściwości betonu. Kraków: Wyd. Polski Cement Sp. z o.o.
 
17.
Pawloski, G.A. 1985. Quantitative determination of mineral content of geological samples by X-ray diffraction. American Mineralogist 70, s. 663–667.
 
18.
Rode, K. 1934. Der Annaberg-Vulkan. Veröffent. Schles. Ges. Erdk. Breslau 21, s. 367–378.
 
19.
Smulikowski, K. 1960. Wulkanity trzeciorzędowe [W:] Regionalna geologia Polski. Sudety 3(2), s. 321–334.
 
20.
Wyszomirski, P. i Szydłak, T. 2016. Drobne frakcje ziarnowe z przeróbki bazaltów i ich przydatność w ceramice. Mining Science 23, z. specjalny 1, s. 201–213.
 
21.
Normy:
 
22.
PN-EN 13043:2004. Kruszywa do mieszanek bitumicznych i powierzchniowych utrwaleń stosowanych na drogach, lotniskach i innych powierzchniach przeznaczonych do ruchu.
 
23.
PN-EN 12620+A1:2010. Kruszywa do betonu
 
ISSN:2080-0819
Journals System - logo
Scroll to top